Το Ναβαράτρι σχετίζεται επίσης με τον Ράμα. Σύμφωνα με τον μύθο, στο Βιτζάια Ντασνάμι, την τελευταία μέρα του Ασουίν Ναβαράτρι (Σεπτέμβρης/Οκτώβρης) ο Ράμα κερδίζει την μάχη εναντίον του Ράβανα και μπορεί να διεκδικήσει και να ενωθεί με τον ατομικό εαυτό. Αυτό το γεγονός είναι μια ένδειξη του τι μπορούμε να φιλοδοξούμε να πετύχουμε.
Ο Ράμα είναι η προσωποποίηση των ύψιστων ιδανικών που μπορεί να κατέχει ένας άνθρωπος. Η ιστορία του Ράμα συμπεριλαμβάνεται στη Ραμαγιάνα, που έχει γραφτεί από τον Βαλμίκι και στα Ράματσαρίταμάνας, από τον Τουλσίδας. Ο Ράμα ήταν μια ιστορική φιγούρα, μια πραγματικότητα που αργότερα έγινε μύθος.
Ο τύπος της προσωπικότητάς του ήταν ‘μάρυαντα πουρουσόταμ’. Πουρούς σημαίνει άνδρας και ουτάμ σημαίνει η ανώτερη ποιότητα, η υπερβατική. Ο Ράμα ήταν μια τέλεια προσωπικότητα που έζησε μέσα στα όρια και τις αρχές της Βεδικής παράδοσης και πειθαρχίας. Γεννήθηκε κάτω από εξαιρετικά ευοίωνες συνθήκες, ως το δώρο του Θεού Άγκνι, του Θεού της Φωτιάς, προς τον Βασιλιά Ντασαράτ.
Η φωτιά συμβολίζει την ενέργεια, τη ζωτικότητα, τη ζωή, και έχει την ικανότητα να καίει τα πάντα, είτε πρόκειται για καλό υλικό ή για σκουπίδια. Μπορεί να χωνέψει τα πάντα. Το δώρο της φωτιάς, της ζωής, είναι το τέλειο δώρο.
Με το πέρασμα των χρόνων ο Ράμα παντρεύτηκε τη Σίτα. Ο Ράμα αντιπροσωπεύει τον Αγνό Εαυτό και η Σίτα αντιπροσωπεύει τον ατομικό εαυτό. Ο γάμος τους συμβολίζει την ένωση της ατομικής με την κοσμική, καθαρή συνειδητότητα.
Κάποια στιγμή ο Ράμα στάλθηκε στην εξορία και η Σίτα τον ακολούθησε αφού δεν μπορούσε να ζήσει μακριά του. Ενώ βρίσκονταν στην εξορία, στη ζούγκλα και απολάμβαναν ο ένας τη συντροφιά του άλλου, ο Ράμα φεύγει για να πιάσει ένα χρυσό ελάφι, για χάρη της Σίτα. Τότε ο δαίμονας με τα δέκα κεφάλια, ο Ράβανα, πιάνει τη Σίτα και τη μεταφέρει στην πόλη του, την πόλη της Λάνκα.
Ο Ράβανα ήταν και ο ίδιος μια συνειδητοποιημένη ψυχή που είχε όμως παραστρατήσει. Είχε αποκλίνει από τον δρόμο του ντάρμα, αλλά είχε τη γνώση και τη σοφία. Ήταν κάτοχος τόσων πολλών βίντυα, σίντις. Στο στρατόπεδο της μάχης θεωρούνταν ανίκητος γιατί είχε αφυπνίσει το μανιπούρα τσάκρα του. Όσο η φωτιά της ενέργειας, η ζωτική ενέργεια έκαιγε μέσα του δεν μπορούσε να σκοτωθεί. Εμφανίζεται να έχει δέκα κεφάλια και αυτό συμβολίζει την κυριαρχία του πάνω στα πέντε γκυανεντρίγιας και καρμεντρίγιας.
Προκειμένου να σώσει τη Σίτα, ο Ράμα πήγε στη Λάνκα. Εκεί έλαβε χώρα μια μάχη μεταξύ του δαίμονα με τα δέκα κεφάλια, του Ράβανα, που συμβολίζει το εγώ των αισθήσεων και του Ράμα, που συμβολίζει την καθαρή συνειδητότητα. Αν και ο Ράμα έκοβε συνεχώς τα κεφάλια και τα χέρια του δαίμονα, όλα ξαναμεγάλωναν. Τότε μια άλλη προσωπικότητα, ο Βιμπίσανα, αδερφός του Ράμα, εμφανίζεται στη σκηνή.
Εκεί που ο Ράβανα υποδηλώνει τη βιασύνη του εγώ, ο Βιμπίσανα αντιπροσωπεύει τη βιβέκα, την ικανότητα της νόησης για διάκριση. Είναι αυτή η διάκριση, η ορθή σοφία, που λέει στον Ράμα, την καθαρή συνειδητότητα, ότι αν θέλει να σκοτώσει τον δαίμονα, δεν οφελεί σε τίποτα να παίζει με τα δέκα κεφάλια και χέρια του, αφού αυτά ξαναμεγαλώνουν. Αντ’ αυτού θα πρέπει να κινηθεί προς την πηγή της ζωής.
Ποια είναι η πηγή της ζωής; Το Μανιπούρα Τσάκρα. Έτσι ο Βιμπίσανα λέει στον Ράμα να στερέψει την πηγή έτσι ώστε να μην μπορεί να ξαναμεγαλώσει τίποτα. Στη μάχη, ο Ράμα στέλνει ένα βέλος στον ομφαλό του δαίμονα και έπειτα δέκα βέλη στα δέκα κεφάλια του Ράβανα. Η ζωτική ενέργεια που ήταν υπεύθυνη για τη γέννηση του κάθε εγώ καταστράφηκε και το υπάρχον εγώ καταστράφηκε και αυτό. Με αυτόν τον τρόπο ο Ράμα πήρε πίσω την Σίτα.
Επομένως το Ναβαράτρι σχετίζεται και με τον Ράμα και με την Ντέβι, την Κοσμική Μητέρα. Το Ναβαράτρι είναι μια προσπάθεια να επανασυνδεθούμε με την υποκείμενη πραγματικότητα μέσα μας, να συντονίσουμε την ατομική συνειδητότητα με την κοσμική συνειδητότητα, να ανακατευθύνουμε τη ζωή προς τον στόχο μιας θετικής εξέλιξης.