Να θυμάστε ότι το κάρμα είναι οικουμενικό. Είμαστε όλοι μέρος του∙ είμαστε μία έκφραση του κοσμικού κάρμα. Το κάρμα της Πρακρίτι είναι να μας δώσει αυτό το χονδροειδές σώμα. Από τη στιγμή που εισερχόμαστε μέσα σε αυτό το χονδροειδές σώμα, βρισκόμαστε μέσα στο πεδίο της Πρακρίτι. Από τη στιγμή που υιοθετούμε το νάμα, το ρούπα και τη γκούνα: το όνομα, τη μορφή και την ποιότητα, έχουμε ταυτιστεί με την Πρακρίτι.
Η Πρακρίτι περιορίζει την έκφραση της συνειδητότητας. Έτσι, παρόλο που η συνειδητότητα διατρέχει τα πάντα και επεκτείνεται σε όλα, η δική μας κατανόηση και αντίληψη της συνειδητότητας περιορίζεται στις προσωπικές μας εμπειρίες και εκφράσεις, περιορίζεται από τις γκούνας και από την ίδια μας τη φύση, τις εντυπώσεις, τα βασικά ένστικτα και τις αισθήσεις.
Αυτός ο νους, με τα τέσσερα συστατικά στοιχεία του, της εκλογίκευσης, της διάνοιας, της μνήμης και του εγώ, βιώνεται σε δύο επίπεδα: στο επίπεδο του κατώτερου νου και στο επίπεδο του ανώτερου νου. Στον νου που ταυτίζεται και στον νου που έχει διάκριση. Όλοι λειτουργούμε στο κατώτερο επίπεδο της ταύτισης με τη ζωή, και σπάνια κατορθώνουμε να υψωθούμε στο ανώτερο επίπεδο, εκείνο της διάκρισης.
Ήταν κάποτε ένας ιερέας που ζούσε σε ένα χωριό και συνήθιζε να συμβουλεύει τις οικογένειες όταν αντιμετώπιζαν δυσκολίες. Μια φορά συμπαραστάθηκε σε μια οικογένεια που πενθούσε, δίνοντας μια τόσο όμορφη ερμηνεία πάνω στον θάνατο, που εξύψωσε την ψυχή όλων όσων παρευρίσκονταν εκεί. Όταν όμως γύρισε στο σπίτι του, βρήκε την γυναίκα του να κλαίει γιατί μόλις είχε πεθάνει μια από τις κατσίκες τους.
Ο ιερέας στεναχωρήθηκε πολύ και ξεκίνησε και εκείνος να κλαίει. Έτυχε λοιπόν να περνά έξω από το σπίτι του κάποιος που τον είχε ακούσει το πρωί να μιλά με τόση ευφράδεια και τον ρώτησε τι του είχε συμβεί. Ο ιερέας του εξήγησε. Τότε ο περαστικός του είπε: «Μα μόλις πριν λίγες ώρες εσείς κάνατε ένα πολύ όμορφο κήρυγμα για την παροδικότητα του φυσικού σώματος και την αιωνιότητα της ψυχής!» και ο ιερέας απάντησε: «Το κήρυγμα αφορούσε εκείνη την οικογένεια και όχι εμένα.»
Η ιστορία αυτή καταδεικνύει ότι παρόλο που υπάρχει η γνώση, παρόλο που υπάρχει η εμπειρία του ανώτερου επιπέδου, όταν πρόκειται για τις δικές μας εμπειρίες και για τη δική μας αντίληψη, γυρνάμε πίσω στα επίπεδα του κατώτερου νου.
Συχνά πολλά από τα περιττά πράγματα στα οποία στρέφουμε το ενδιαφέρον μας αφορούν μόνο τη δική μας ικανοποίηση. Αν και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι κάτι που κάνουμε δεν είναι σωστό, προκειμένου να διευκολύνουμε ορισμένα πράγματα για εμάς, οικειοθελώς σπρώχνουμε τον εαυτό μας, παραβιάζοντας συστήματα και πειθαρχίες, τις αξίες και την ηθική. Αυτό συμβαίνει επειδή λειτουργούμε με τον κατώτερο νου, το κατώτερο μπούντι, την κατώτερη τσίτα και το κατώτερο αχαμκάρα.
Από το βιβλίο “Karma & Karma Yoga, Yogadrishti Series”, σελ.65-66, Sw. Niranjanananda Saraswati