Η πέμπτη μορφή της μπάκτι ενσωματώνει τις υπερβατικές, ανθρωπιστικές και χωρίς όρους ποιότητες στην καθημερινή ζωή. Οι ποιότητες που εκφράζουμε στη ζωή μας είναι υπο συνθήκες ποιότητες καθώς περιλαμβάνουν κάποιους περιορισμούς και κίνητρα μέσα τους.
Η λέξη για την ποιότητα είναι γκούνα. Η πραγματική γλώσσα της ζωής εκφράζει αυτές τις ποιότητες που είναι κοσμικές, θεϊκές και ανθρώπινες, που δεν είναι εξαρτημένες, αλλά είναι απαλλαγμένες από κάθε είδους νοητικές ή εκδηλωμένες εντυπώσεις.
Μιλάμε για στοργή, αλλά στη στοργή μας υπάρχει πάντα κάποια μορφή επιθυμίας και προσκόλλησης. Μιλάμε για αγάπη, αλλά σε συνδυασμό με την αγάπη μας, υπάρχει κάποια μορφή επιθυμίας και προσκόλλησης. Υπάρχει πάντα κάτι που θέλουμε να κερδίσουμε. Στη συμπόνια μας, υπάρχει κάποια μορφή επιθυμίας και προσκόλλησης. Αυτές είναι οι εξαρτημένες πτυχές των ποιοτήτων που μπορεί να είναι υλικές και πνευματικές.
Η αγάπη είναι μια ποιότητα, αλλά μπορεί να είναι θετική ή αρνητική, σατβική ή ταμασική. Η συμπόνια είναι μια άλλη ποιότητα, αλλά μπορεί επίσης να είναι θετική ή αρνητική, σατβική ή ταμασική. Η στοργή μπορεί να πάρει τη μορφή προσκόλλησης ή μπορεί να πάρει τη μορφή καθολικού συναισθήματος για όλους, απαλλαγμένο από εσωτερική έχθρα.
Όταν κάποιος είναι ελεύθερος από τις έλξεις και τα απωθημένα της ζωής, τότε βιώνεται η αγάπη. Έτσι, η άρση των συνθηκών που δημιουργούμε στην έκφραση μιας ποιότητας είναι η πέμπτη μορφή της μπάκτι.

Η έκτη μορφή της μπάκτι εκδηλώνει στη ζωή κάποιου τις ιδιότητες που είναι θεϊκές και ανθρώπινες ενώ ακολουθεί κανείς το ντάρμα του. Νομίζω ότι αυτή είναι η πιο σημαντική πτυχή της μπάκτι. Γενικά, όταν βιώνουμε μια ποιότητα στη ζωή μας, τείνουμε να απομονωνόμαστε από το ντάρμα που ανήκει στο βασίλειο του σώματος, το βασίλειο του νου και των συναισθημάτων, καθώς και από το ντάρμα που διέπει την πνευματική διάσταση.
Ο Κρίσνα είχε την ικανότητα να ζει τη ζωή σύμφωνα με το ντάρμα. Μυθολογική ή ιστορική, ότι κι αν είναι η ιστορία, όποιος κι αν ήταν ο τρόπος ζωής του, αν ήταν απατεώνας ή άγιος, σε ολόκληρη την διαδικασία της ζωής του έζησε σύμφωνα με το ντάρμα. Σε αυτή τη διαδικασία έπρεπε να υιοθετήσει πολλούς ρόλους, αλλά ποτέ δεν παγιδεύτηκε σε κανέναν ρόλο. Ήταν πολεμιστής, αλλά δεν είχε έχθρα με κανέναν. Ήταν εραστής, αλλά δεν ήταν δεμένος με καμία. Ήταν παίκτης, φίλος, αλλά οι φιλίες δεν εμπόδισαν την επιδίωξη του ντάρμα. Είχε πάντα καθαρό όραμα και ζούσε τη ζωή σύμφωνα με το ντάρμα της στιγμής.
Ακούγεται εύκολο, αλλά δυσκολευόμαστε πολύ να συνδυάσουμε τις αρχές της πνευματικότητας και της επίγνωσης με το φυσιολογικό, εξωτερικό περιβάλλον και τον τρόπο ζωής. Έτσι, μερικές φορές έρχεται στο μυαλό μας η σκέψη: «Πηγαίνω στην απομόνωση, σε ένα άσραμ, σε έναν γκουρού, σε ένα βουνό, στη μοναξιά». Μπορεί να έρθουν διάφορα είδη σκέψεων, όπως «Στο διάολο η οικογένεια, στο διάολο η κοινωνία, θέλω τον χώρο μου!». Είναι εντάξει να ψάχνει κανείς τον χώρο του χωρίς αμφιβολία, και να έχει ελεύθερο χρόνο, αλλά γιατί να έχει αυτή την απόρριψη, αυτή την απώθηση για το περιβάλλον ή για ορισμένες καταστάσεις;
Αντί να νιώθετε αυτή την απόρριψη και την απώθηση μέσα σας, αντί να ταυτίζεστε με μια προσωπική επιθυμία, ζήστε τη ζωή από στιγμή σε στιγμή αποδεχόμενοι τις καταστάσεις καθώς εμφανίζονται και ακολουθήστε το ντάρμα σας ανάλογα. Η επίγνωση του Ντάρμα και η ζωή σύμφωνα με το Ντάρμα πρέπει να συμβεί όταν μπορέσετε να ζήσετε με ποιότητες που είναι πνευματικές, υπερβατικές, άνευ όρων, ανθρώπινες και θεϊκές.

Σουάμι Νιραντζανανάντα Σαρασουάτι, Γκάνγκα Ντάρσαν, 21.11.1994