Ήταν κάποτε τέσσερα αναμμένα κεριά. Αφού έκαιγαν για ένα διάστημα, ένα από αυτά έσβησε. Πριν σβήσει, είπε, «Το όνομά μου είναι Αγάπη, και κανείς δεν με ξέρει.» Αυτό είναι αλήθεια∙ γιατί η αγάπη όλων είναι στο φυσικό επίπεδο, σωματική, αισθησιακή και αισθητηριακή. Δεν υπάρχει η κατανόηση της αγνής αγάπης πια. Έτσι το κερί έσβησε.

Μετά από λίγο, έσβησε και το δεύτερο κερί. Καθώς έσβηνε είπε, «Το όνομά μου είναι Συμπόνια, αλλά οι άνθρωποι δεν με καταλαβαίνουν. Οι άνθρωποι έχουν γίνει υπέρμετρα εγωιστές. Κανείς δεν ενδιαφέρεται για τον άλλο. Δεν υπάρχει συμπόνια στη γη πια.» και έσβησε.

Ύστερα από ένα διάστημα έσβησε και το τρίτο κερί επίσης. Πριν σβήσει είπε, «Το όνομά μου είναι Ειρήνη και κανείς δεν με ξέρει. Οι άνθρωποι με επιθυμούν αλλά δεν με γνωρίζουν» και καθώς είπε αυτά τα λόγια, έσβησε.

Τότε ήρθε ένα παιδάκι, είδε τα τρία κεριά να έχουν σβήσει και το τέταρτο να καίει ακόμα και αναρωτήθηκε τι είχε συμβεί. Το αναμμένο κερί του μίλησε, «Είμαι ένα κερί και το όνομά μου είναι Ελπίδα. Με μένα μπορείς να ανάψεις όλα τα άλλα κεριά.» Το παιδάκι πήρε το κερί με το όνομα Ελπίδα και με εκείνο άναψε τα τρία κεριά που λέγονταν Αγάπη, Συμπόνια και Ειρήνη.

Ποτέ να μην χάνετε την ελπίδα στη ζωή σας. Η ελπίδα είναι η δύναμη της ανθρώπινης ζωής. Μας βοηθάει να προχωράμε. Σε όλους τους δύσκολους καιρούς, είναι η ελπίδα που μας εμπνέει να βαδίσουμε μπροστά, να προχωρήσουμε, να συνεχίσουμε.

8 Σεπτεμβρίου 2012, Sannyasa Peeth

Από το βιβλίο «Glimpses of the Divine, Sri Lakshmi – Narayana Mahayajna”, σελ. 45, Sw. Niranjanananda Saraswati