Υπάρχουν δύο λέξεις: να-αστικ, εκείνος που δεν πιστεύει και αστίκ, εκείνος που πιστεύει. Ένας μη-πιστός δεν πιστεύει στην ύπαρξη και ένας πιστός πιστεύει στην ύπαρξη: το να μην πιστεύεις είναι η κατάσταση του νου στην απουσία μιας απτής εμπειρίας.

Μέσα στα χρόνια οι άνθρωποι είχαν διαφορετικές απτές εμπειρίες. Μερικές φορές είναι η εμπειρία της εσωτερικής ειρήνης, κάποιες άλλες της θεϊκότητας, ή του Εαυτού. Δεν είναι απαραίτητα ότι όλοι θα δουν το ίδιο ή θα έχουν την ίδια εμπειρία, ακόμα και με το ίδιο αντικείμενο.

Υπάρχει ένα πολύ όμορφο εδάφιο στη Ραματσαρίταμάνας. Όταν ο Σρι Ράμα πηγαίνει στο Τζάνακπουρ, στο σπίτι της Μητέρας Σίτα, εισέρχεται στο βασιλικό παλάτι μαζί με τον γκούρου του.

Στο κείμενο λέει ότι οι μητέρες που ήταν παρούσες στην αυλή είδαν στον Ράμα το πιο αγαπητό παιδί τους. Οι βασιλιάδες και οι αυτοκράτορες που ήταν παρόντες είδαν τον Ράμα ως τον υψηλότερο αυτοκράτορα όλων. Οι άνθρωποι που είχαν δαιμονικές και καταστροφικές τάσεις είδαν στον Ράμα την ενσάρκωση του θανάτου. Οι γιόγκις είδαν τον Ράμα σαν την εμπειρία της εσωτερικής ειρήνης.

Με αυτόν τον τρόπο, ο καθένας, ανάλογα με τη φύση του, αντιλήφθηκε στον Ράμα κάτι διαφορετικό. Οι γιόγκις τον είδαν σαν την εσωτερική ειρήνη ή σαν φωτεινότητα, έτσι για τους γιόγκις η κατάσταση της εσωτερικής ειρήνης ή της φωτεινότητας έγιναν τα θεμέλια για να αποκτήσουν την εμπειρία του Ράμα τάττουα. Οι μητέρες είδαν στον Ράμα το αγαπημένο τους παιδί και η αγάπη που ανάβλυζαν έγινε το μέσον για να αποκτήσουν την εμπειρία του Ράμα τάττουα.

Ο καθένας ανάλογα με τη φύση του απέκτησε μια διαφορετική εμπειρία του Ράμα τάττουα. Ακόμα και η εσωτερική ειρήνη και η φωτεινότητα αποτελούν εμπειρίες του Θεϊκού στοιχείου, δεν είναι μόνο η παρουσία μιας εικόνας ή μιας μορφής. Η απουσία μιας τέτοιας εμπειρίας οδηγεί σε έναν που δεν πιστεύει, ενώ η παρουσία μιας τέτοιας εμπειρίας κάνει κάποιον να πιστεύει.

Δεν έχω δει τον Θεό, αλλά ναι, μπορώ να συσχετίσω το σάντι μου, την εσωτερική μου ειρήνη, με την εμπειρία του Θεού και επομένως πιστεύω ότι αυτού του είδους η δύναμη υπάρχει. Αυτή είναι η προσωπική μου εμπειρία και δεν την αρνούμαι.

Δεν έχω δει τον Θεό με τη μορφή του Ράμα, του Κρίσνα ή οποιασδήποτε θεάς, παρόλο που τους έχω δει ως αγάλματα. Αλλά εσωτερικά με την ‘εσωτερική όραση’, έχω βιώσει κάτι αντίστοιχο με τη μορφή ενός τεράστιου σάντι.  Σε εκείνο το σάντι υπάρχει ευδαιμονία, σε εκείνο το σάντι υπάρχει πληρότητα, σε εκείνο το σάντι υπάρχει ικανοποίηση.

Μπορώ να συσχετίσω αυτή την εμπειρία, με την εμπειρία του υπερβατικού μέσα μου και αυτή η εμπειρία έγινε το θεμέλιο μου, το σημείο αναφοράς μου για να γίνω πιστός.

Επομένως δεν είναι η αποδοχή ή η άρνηση του Θεού που κάνει κάποιον να πιστεύει ή όχι αλλά η παρουσία μιας εμπειρίας.

29 Μαϊου 2016, Ganga Darshan, Munger

Από το περιοδικό “Yoga Magazine, Τεύχος Νοεμβρίου 2017”, Sw. Niranjanananda Saraswati