Ο Χριστός έζησε πριν από δύο χιλιάδες χρόνια. Γιατί θυμόμαστε ακόμα αυτή την ημέρα; Όχι επειδή ο Χριστός ήταν ο ιδρυτής του Χριστιανισμού. Ο Χριστιανισμός ιδρύθηκε στη Ρώμη, όχι στη Βηθλεέμ ή στην Ιερουσαλήμ. Ο ιδρυτής του οργανωμένου χριστιανικού συστήματος ήταν ο Άγιος Πέτρος.
Η διδασκαλία του Χριστού, του Ιησού, πριν από την ίδρυση του Χριστιανισμού ήταν πολύ απλή. Αν θέλαμε να εκφράσουμε τη διδασκαλία του Χριστού στη γλώσσα του σήμερα, θα λέγαμε: “Ζήσε για τους άλλους, για να ανακουφίζεις τον πόνο των άλλων και για να τους επανασυνδέεις με την πηγή τους, τον Θεό”. Αυτή θα ήταν η διδασκαλία του Χριστού με λίγα λόγια, και είναι η πιο σημαντική για τη μεταμόρφωση του ανθρώπινου νου.
Ποιος ζει για τους άλλους ανθρώπους; Σήμερα είμαστε τόσο εγωκεντρικοί που ξεχνάμε τον πόνο των άλλων- είμαστε πολύ απορροφημένοι από τις δικές μας συγκρούσεις και τα δικά μας προβλήματα. Η σύνδεση με τον Θεό, την πηγή, γίνεται μια μακρινή πραγματικότητα στη ζωή μας. Αλλά αν μπορούμε να συλλάβουμε μια διαδικασία για να εκπληρώσουμε αυτές τις τρεις σημαντικές εντολές του Χριστού, γινόμαστε αληθινοί Χριστιανοί στην καρδιά και στο πνεύμα- γινόμαστε αληθινοί γιόγκι στην καρδιά και στο πνεύμα- γινόμαστε αληθινοί άνθρωποι στη δράση και στη σκέψη.
Αυτή πρέπει να είναι η μορφή της σάντανα μας για να εξανθρωπιστούμε.
Αποκαλούμε τους εαυτούς μας “ανθρώπους”, αλλά είναι μόνο μια κοινωνική ετικέτα. Στην πραγματικότητα είμαστε διαφορετικοί. Ποιες είναι οι ιδιότητες ενός ανθρώπινου όντος; Τι καθορίζει ότι είμαστε ανθρώπινα όντα; Η σκέψη δεν είναι μια ιδιότητα του ανθρώπου, η σκέψη είναι μια διαδικασία της διάνοιας, της νοημοσύνης. Η διάνοια δεν καθορίζει τον άνθρωπο, διότι η ίδια διάνοια, όταν χρησιμοποιείται με λάθος τρόπο, μπορεί να μας κάνει σατανικούς.

Το πνεύμα είναι πέρα από το νου

Αυτό που μας κάνει πραγματικά ανθρώπους είναι η γνώση της σύνδεσης, του αόρατου νήματος που υπάρχει και συνδέει το άτομο με το υπερβατικό, το Θείο- η ικανότητα να βλέπουμε αυτόν τον σύνδεσμο, αυτή τη σύνδεση, στα πάντα, σε όλους τους άλλους- και η καταστροφή της σκέψης ότι “είμαι ανώτερος” ή “είμαι κατώτερος”, “ξέρω περισσότερα” ή “ξέρω λιγότερα” – γιατί όλα αυτά είναι παιχνίδια του εγώ.
Αν αισθάνομαι ανώτερος, είναι το εγώ μου που παίζει μαζί μου. Αν αισθάνομαι κατώτερος, είναι το εγώ μου που παίζει μαζί μου. Αν θεωρώ τον εαυτό μου γνώστη, είναι ο εγωισμός μου. Αν θεωρώ τον εαυτό μου ανόητο, είναι το εγώ μου.
Ανόητος σε σχέση με τι; Γνώστης σε σχέση με τι; Είναι ένα διδακτορικό δίπλωμα μια ένδειξη της γνώσης σας, μόνο και μόνο επειδή έχετε γεμίσει το κεφάλι σας με πολλές διαφορετικές ιδέες και έννοιες, μερικές από τις οποίες είναι πολύ ικανοποιητικές και εμπλουτιστικές και μερικές από τις οποίες δεν είναι τόσο ικανοποιητικές και εμπλουτιστικές;
Η ανθρώπινη εμπειρία είναι πέρα από το εγώ. Πρέπει να κατανοήσετε αυτή την έννοια από την άποψη του νου, της συνείδησης και του πνεύματος. Η διάνοια, η γνώση και η αντίληψη σχετίζονται όλα με τη διάσταση του νου. Η κατανόηση του εαυτού σας, του ποιοι είστε, σχετίζεται με τη διάσταση του νου. Αλλά ο νους πρέπει να πεθάνει για να γεννηθεί η συνείδηση. Ο Ιησούς έπρεπε να πεθάνει για να αναδυθεί ο Χριστός. Ο Ιησούς πέθανε στο σταυρό και μετά από τρεις ημέρες ο Χριστός αναδύθηκε από τη σπηλιά. Ήταν αυτός ο Χριστός που ανέβηκε στον ουρανό. Ο Ιησούς δεν ανέβηκε στον ουρανό, ο Χριστός ανέβηκε στον ουρανό. Έτσι, ο νους που σχετίζεται με τον κόσμο πρέπει να πεθάνει και η συνείδηση πρέπει να αναδυθεί.
Επομένως, καμία ποσότητα σοφίας, γνώσης, νοημοσύνης ή προσωπικής επίγνωσης δεν πρόκειται να μας οδηγήσει στην εμπειρία της συνείδησης ή του πνεύματος. Μόλις συνειδητοποιήσετε το πνεύμα, τότε το πνεύμα αναγνωρίζεται ως ένα.

Σουάμι Νιραντζανανάντα Σαρασουάτι, Γκάνγκα Ντάρσαν, 24 Δεκεμβρίου 1999